Wakacje

szymek

Mimo, iż do wakacji ponad trzy tygodnie, to chciałbym zadać pytanie na temat waszych planów na wakacje. Więc piszcie gdzie chcecie jechać lub
co macie zamiar robić w czasie wakacji.

Jedrek

Ja mam zamiar dużo jeździć nad morze. Jadę tam z panem Jackiem i jeszcze z mamą, co daje w przybliżeniu jakieś 4 tygodnie. To chyba będzie na tyle. Chyba że jeszcze gdzieś bym z tatą się wybrał.

szymek

Ja większośc czasu spędze na wsi w zdrowym bieszczadzkim klimacie. A oprócz
tego to jeszcze bede na obozie karate. No i jeszcze może gdzieś z rodzicami pojadę.

aaa4

-W takim razie i ja odpadam, doktorze! - zawolal lamiacym sie od napiecia falsetem Ksiaze. - To nie ja, ja nie moglem...

-Zgoda, Cecilu, to nie pan. Oprocz tego, ze pan takze padl ofiara zatrucia, nie wydaje mi sie... Hm, nie chcialbym pana urazic, ale nie wydaje mi sie, zeby zdolal pan udzwignac kamien, ktorym zabito Strykera. Takze pan Gerran jest poza wszelkimi podejrzeniami: nie tylko otrzymal dawke trucizny, ale w czasie, kiedy zginal Stryker, nie ruszal sie na krok z tego baraku. Allen, rzecz jasna, nie mogl miec z tym nic wspolnego, podobnie zreszta jak pan Goin, choc w jego przypadku musza mi panstwo uwierzyc na slowo.

-Co to ma znaczyc, doktorze Marlowe? - spytal Goin. Znakomicie panowal nad swoim glosem.

-Kiedy zobaczyl pan zwloki Strykera, zbladl pan jak sciana. Ludzie potrafia robic ze swym cialem wiele roznych rzeczy, nie potrafia jednak na zawolanie zwiekszac lub zmniejszac ukrwienia skory. Gdyby byl pan przygotowany na ten widok, krew nie odplynelaby panu z twarzy. Tymczasem panu odplynela, i to praktycznie cala. A zatem nie byl pan na ten widok przygotowany. Nasze dwie Mary musimy wylaczyc z kregu podejrzanych, gdyz jest fizyczna niemozliwoscia, zeby ktoras z nich zdolala zadac Strykerowi taki cios kamieniem. Panna Haynes takze oczywiscie nie wchodzi w rachube. Wedlug moich obliczen redukuje to liczbe podejrzanych do trzynastu osob. - Przesunalem spojrzeniem po zebranych i policzylem. - Zgadza sie, trzynascie. Miejmy nadzieje, ze dla jednego z was ta liczba okaze sie feralna.

-Doktorze Marlowe - odezwal sie Goin - prosze jeszcze raz rozwazyc, czy nie moglby pan wycofac swego wymowienia.

-Rozwazam i wycofuje. I tak zaczynalem sie juz zastanawiac, gdzie bede mieszkal i co bede jadl. - Spojrzalem na swoja pusta juz szklaneczke, a nastepnie na Ottona. - Skoro, ze sie tak wyraze, wrocilem do szeregow, moze nie zlamalbym regulaminu, gdybym...

-Oczywiscie, oczywiscie... - Otto opadl ze zdruzgotana mina na najblizszy stolek, zrzadzeniem opatrznosci bardzo solidny, i jesli dwa cetnary sloniny moga wygladac jak przekluty balon, to Otto wlasnie tak wygladal. - Wielki Boze, to potworne! Mamy wsrod siebie morderce! Jeden z nas zabil pieciu ludzi! - Wzdrygnal sie gwaltownie, choc do tego czasu temperatura zdazyla juz sie podniesc sporo powyzej zera. - Pieciu ludzi. Zamordowanych! A sprawca jest wsrod nas!

Zapalilem papierosa i pociagnalem lyk szkockiej oczekujac, ze jeszcze ktos wniesie swoj wklad w rozmowe. Na dworze wiatr wciaz przybieral na sile, az jego swist przeszedl w przerazliwe, samotne wycie, od ktorego ciarki chodzily po grzbiecie. Wycie to przemierzalo regularnie cala skale dzwiekow, by w najwyzszych rejestrach zmienic sie w niesamowity i upiorny gwizd. Wszyscy zdawali sie zasluchani w napieciu w te monotonna litanie za dusze zmarlych, przedziwnie wspolbrzmiaca z nastrojem przerazenia osaczajacego powoli ich umysly, w to niezwykle stosowne requiem dla Strykera. Sekundy wlokly sie jedna za druga, az uplynela cala minuta, a nikt nie odezwal sie ani slowem. Nie pozostalo mi nic innego jak ponownie wziac ciezar prowadzenia rozmowy na swoje barki.

-Plynace stad wnioski nie moga ujsc panstwa uwagi - powiedzialem - a juz na pewno by jej nie uszly, gdyby wszyscy mieli tylez samo czasu na ich wyciagniecie co ja. Stryker nie zyje, tak jak i tamci pozostali. Komu mogloby zalezec na ich smierci? Dlaczego musieli umrzec?. Czy te zbrodnie maja jakis cel, jakas przyczyne? Czy tez mamy wsrod siebie psychopatycznego zabojce? Jesli maja cel, to czy zostal on juz osiagniety? Jesli nie lub jesli to robota maniaka, kto z nas bedzie nastepny? Kto zginie dzisiejszej nocy? Kto z nas odwazy udac sie do swego pokoju, wiedzac, ze w kazdej chwili moze tam ktos wejsc, ktos, kto okaze sie oblakanym psychopata? A moze nawet, bo i to mozliwe, jego wlasny wspollokator czeka na odpowiedni moment, by zadzgac go nozem lub udusic poduszka. Szczerze mowiac, to ostatnie wydaje mi sie nawet o wiele bardziej prawdopodobne, bo kto przy zdrowych zmyslach powazylby sie na tak ewidentna zbrodnie jak zamordowanie swego wlasnego wspollokatora? Czeka nas zatem, ze tak to ujme, calonocne czuwanie. Jedna noc uda nam sie zapewne przetrzymac bez trudu, ale dwadziescia dwi